Social Waste & Γιάγκος Χαιρέτης - Θα τον αλλάξουμε εμείς

Μου το χε πει το μυστικό κάποιο πουλί περαστικό

 Και δε φοβάμαι 

Μου το ψιθύρισαν που λες της ουτοπίας πειρατές 

«να πας να πεις»

Τον σάπιο κόσμο αυτόν θα δεις θα τον αλλάξουμε εμείς 

Θα τον αλλάξουμε εμείς

Νίκος Καρούζος - Η νύχτα με συμφέρει

Πράγματι η νύχτα με συμφέρει.
Πρώτα-πρώτα ελαττώνει τις φιλοδοξίες· ύστερα
διορθώνει τις σκέψεις· έπειτα 
συμμαζώνει τη θλίψη και την κάνει υποφερτότερη 
τη σιωπή με σέβας ανατέμνει· 
εξαίρει την όσφρηση μα προπάντων η νύχτα περιζώνει.

Κώστας Ουράνης – Πάψετε πια

Πάψετε πια να εκπέμπετε το σήμα του κινδύνου,
τους γόους της υστερικής σειρήνας σταματήστε,
κι αφήστε το πηδάλιο στις τρικυμίας τα χέρια!
Το πιο φριχτό ναυάγιο θα ήταν να σωθούμε!

Τι; Πάλι να γυρίσουμε στην βαρετήν Ιθάκη,
στις μίζερες τις έγνοιες μας και τις φτηνές χαρές μας,
και στην πιστή τη σύντροφο, που σαν ιστόν αράχνης
ύφαινε την αγάπη της γύρω από τη ζωή μας;

Πάλι να ξέρουμε από πριν το αύριο τι θάναι
και να μη νοιώθουμε καμμιά λαχτάρα ν’ ανατέλλει;
Πάλι σαν τους ανήλιαστους καρπούς, που μαραζώνουν
και πέφτουν σάπιοι καταγής, να μοιάζουν τα όνειρά μας;

Η τόλμη αφού μας έλλειψε – και θα μας λείπει πάντα! –
να βγούμε μόνοι απ’τη στενή και τη στρωτή μας κοίτη,
κ’ ελεύθεροι, σαν άνθρωποι στη χαραυγή του κόσμου,
τους άγνωστους να πάρουμε και τους μεγάλους δρόμους
μ’ανάλαφρη περπατησιά σαν του πουλιού στο χώμα
και την ψυχή μας ριγηλή σα φυλλωσιά στην αύρα,
τουλάχιστο ας μη χάσουμε την ευκαιρία τώρα
το παίγνιο να γίνουμε των άγριων των κυμάτων –

κι όπου το φέρει! Ως πλόκαμοι μπορούν να μας τραβήξουν
τα κύματα της θάλασσας τα σκοτεινά τα βύθη,
μα και μπορούν στη φόρα τους να μας σηκώσουν τόσο
ψηλα, που με το μέτωπο ν’αγγίξουμε τ’ αστέρια!..

Ταδε & Απόστολος Κίτσος - Ριζίτικο

 Η αγάπη θέλει φρόνεψη, θέλει ταπεινωσύνη,

θέλει λαγού περπάτημα κι αητού γρηγοροσύνη.

 Όντε περνάς με τσι πολλούς να κάνεις πως δεν βλέπεις, 

κι όντε περνάς αμοναχός, γλυκό φιλί να παίρνεις.

Κι όντε σου λένε πως περνάς να λες για την αγάπη,

Καλοπερνώ όντε έρχομαι, 

Κακοπερνώ όντε φεύγω. 

Η αγάπη θέλει φρόνεψη, θέλει ταπεινωσύνη,

θέλει λαγού περπάτημα κι αητού γρηγοροσύνη.

Άρρωστες μέρες

Ένα μολυσμένο από μικρόβια σώμα,  και δυο ποτισμένα με αυπνία  μάτια .
Μια ψυχρή πόλη, ένα μουντό πρωινό.
Ένα ξεφτιλισμένο εργαστήριο, και  μια ακόμη αποτυχημένη 'συνέλευση'.
Πολλά καμμένα όνειρα και ακόμη περισσότερα καμμένα μυαλά.
Κενά βλέμματα , κενοί άνθρωποι.
Ψεύτικα λόγια και ψεύτικες εικόνες.
Προσομοίωση και καθημερινότητα.
Κακία και δόλος.
Συνήθεια.

Μα ένα χΑμόγελο και ένα μπαλόνι και λίγη καλοσύνη.

Ίσως το χειρότερο να είναι που οι καθηγητές "συγχωνεύουν" τα ήδη τεράστια τμήματα, Ή  το ότι οι φοιτητές δεν απαιτούν το δυνατόν καλύτερες συνθήκες.
Ίσως το χειρότερο να είναι που οι φοιτητές προτιμούν τη καφεδιά, από τη συνέλευση, Ή  το ότι στη 'συνέλευση' τσακώνοντια ποιος  "την έχει μεγαλύτερη"*.
Ίσως το χειρότερο να είναι που  οι μορφες συζητήσεων αλλάζουν βάση ενός τριπλού διακόπτη. τρια κλικ.τρια θέματα.

Ίσως το πρόβλημα να είναι οι λύκοι,  Ή μπορεί να είναι τα πρόβατα.

[είναι 8μιση το πρωι, γνωστό πρόβατο βελάζει περί του κυλικείου, όπου έχει γίνει έκκληση να μην καπνιζουν, λόγω αναπνευστικού προβλήματος κάποιου ανθρώπου. μόλις ανάβει το τσιγάρο  ,βελάζοντας βγαίνει έξω και το κάνει. 20 λεπτά αργότερα, πρόβατα και νεκρές μάζες  έχουν κατακλύσει το  κυλικείο. "Πλέον δεν εισια μόνος", "είναι και ο τραγος εδώ",  "ωπ να και ενα ωραιο μωρο", σκέψεις που λαμπίρισαν  στα  λιγοστά ενεργά  εγκεφαλικά κύτταρα, προτού ανάψει το τσιγαρο  μέσα και να το απολαύσει όλο στυλ. Μεταξύ χόρτων και Ριζων, ένα τσιγάρο πάντα κάνει καλό.]

Τα μάτια καίνε από την αυπνία και τον πυρετό, και το κεφάλι πάει να σπάσει από τις μαλακίες που εκσφενδονίζουν για πάνω απο 3 ώρες 22χρονοι μαντράχαλοι.
Α Μόλις ενημερώθην ότι πρπει να συμμετεχουμε μαζικα στις κινητοποιησεις και τα μπλοκα που ορθωνουν για τν Επανασταση, σε καμια 20αρια μερες. Ααμα έχεις προγραμματισμό ρε παιδί μου.
Τελευταία αναρωτιέμαι γιατ να μην ορισουμε τις απεργίες εθνικες εορτες? Στανταρ ημερομηνίες,δεδομενες παρελάσεις... Για γέλια και για κλάμματα.
Τελικά πρακτικά δεν υπάρχουν στα δσ?

Δε ξέρω αν είναι μεγαλύτερη κατάντια  το να χεις σε αντικαπιταλιστικό φεστιβαλ ...κοακολα, ή να πηγαινεις "για να σπασεις πλακα" σε δαπιτοπαρτυ. Το μονο σίγουρο ,κουτό ανθρωπάκι, είναι ότι  μόνο νοημοσύνη δεν έχεις.


δήθεν φίλοι. δήθεν λέξεις. δήθεν ιδεολογίες. δήθεν επανάσταση. δήθεν εμπιστοσύνη.

Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 324 

Στη δίπλα πτέρυγα, τα βράδια ακούγονται γέλια. 

Κοροϊδεύουν τον μαθηματικό, όπως τον λένε. 

Είναι ένας που γράφει συνεχώς αριθμούς στον τοίχο. 

Σαν μια τεράστια εξίσωση που για να λυθεί θέλει μέρες, μήνες, χρόνια. 

Τον κοροϊδεύουν και του λένε πως οι πράξεις του είναι λάθος.

 Και αυτός συνεχίζει. Και τον χλευάζουν. Και αυτός συνεχίζει. 

Όμως εχθές το βράδυ τα γέλια σταμάτησαν.

Ο μαθηματικός γράφει στο αποτέλεσμα τον αριθμό 0. Και τον υπογραμμίζει.

Γυρίζει λοιπόν και τους λέει:

 «Είχατε δίκιο. Οι πράξεις μου ήταν λάθος. Αλλά οι αριθμοί που χρησιμοποιούσα καθώς και το αποτέλεσμα ήταν σωστό. Γιατί στο μηδέν δε σε φέρνουν ποτέ οι αριθμοί σου αλλά οι πράξεις σου.» "

Ψαραντώνης - Να μήν αφήνεις γιασεμί

Nα μην αφήνεις γιασεμι

να κοβουνε τσ' αθούς σου

Χερια που δε κατεχουνε

Και σπουνε τους βλαστους σου

Jean Baudrillard - Simulacra And Simulation

"[..] There is no real, there is no imaginary except at a certain distance. What happens when this distance, including that between the real and the imaginary, tends to abolish itself, to be reabsorbed on behalf of the model? Well , from one  order of simulacra to another , the tendency is certainly toward the re-absorption of  the distance, of this gap that leaves room for an ideal or critical projection.[...] "

Σαν σήμερα : Jacques Brel

Σαν σήμερα 39 χρόνια πριν , φεύγει ο  Ζακ Μπρελ , για πολλούς ο μεγαλύτερος γαλλόφωνος τραγουδιστής όλων των εποχών.
Με το έντονο εκφραστικο του υφος σατίρισε κοινωνικές καταστάσεις, και ερμήνευσε κάθε του τραγούδι  στίχο προς στίχο, σα να εξέθετε ένα κομμάτι του εαυτού του.

  Mais dans le port d'Amsterdam

  Y a des marins qui naissent 

  Dans la chaleur paisse

  Des langueurs ocanes 

Τι να πρωτοπείς, όταν μιλάς για μουσική? #2

Σμύρνη. Πειραιάς. Μιλάνο. Θέουτα ( Ceuta). Μαρόκο, και πίσω πάλι.
 Κοινό επίπεδο αναφοράς? Μεσόγειος Θάλασσα.


 Η αγάπη για τη Μουσική, και εν προκειμένω τα ρεμπέτικα, δε γνωρίζει σύνορα.
 Στην Ισπανία, ένας βασικός "πρεσβευτής"  της Blues, ονόματι Felix “Slim” Amieva , ανέδειξε και στη χώρα του  τις, αν μη τι άλλο , ιδιαίτερες  μουσικές"της αγάπης και, ειδικώτερα, της ερωτικής εγκαταλείψεως " όπως ορίζει ο Η. Πετρόπουλος τα ρεμπέτικα τραγούδια.

Οι κοντραμπατζήδες, η Κλωστηρού,  ο Ψαράς, η γυναίκα "από το Μαρόκο μέσα",  και άλλοι πολλοί βρίσκονται ν' ακούν ρεμπέτικα ταξίμια, με  σαφείς επιρροές από μπλουζ, και πινελιές από swing και ragtime και να χάνονται  στα σοκάκια της Σεβίλλης και της Κόρδοβας...

Ας απολαύσουμε :

Γιώργος Μακρής - Εμείς οι λίγοι

" O Captain ! My Captain! "  from Dead Poets Society (1989)

Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι τρελοί της γης
με τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια.
Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές και οι τραγικοί ερωτευμένοι.
Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες το αίμα μας
κι ολούθε μας κυνηγά το δράμα του άπειρου.
Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.
Εμείς ερωτευτήκαμε την ουσία του είναι μας
και σ΄ όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε
Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι και οι μεγάλοι αρνητές.
Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο και δεν είμαστε τίποτα απ’ αυτόν
τον κόσμο.
Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά και οι νύχτες μας ένα πέλαγο.
Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.
Είμαστε οι προάγγελοι του χάους.

(1950)