Μια αναπάντεχη συνομιλία..

Βγαίνω έξω να αποχαιρετήσω τ αστρα, και να ... πω καληνύχτα....
Όμως.. αμέσως η απουσία ..του γίνεται αντιληπτή..
Δεν ειναι έξω να χαϊδεύει τ προσωπό σου, δεν είναι εκεί να κρατάει συντροφιά στις τριανταφυλλιές που κοσμούν ...λογής λογής μέρη...
Αφού αφεθώ στο υπόκωφο,απόμακρο, εκθαμβωτικό τραγούδι των αστεριών... ετοιμάζομαι να μπω και να χαθώ στο σκοτάδι...να κρυφτώ-μάταια-...
-"Έι... εσύ!" νόμισα οτι κάποιος με φώναξε...μια παράξενη ...μακρινή και συνάμα τοσο κοντινή φωνη ήταν αρκετή για να αλλάξω προορισμό ..
Έσκυψα στις γλάστρες ανέσα στη κόκκινη και την μωβ τριανταφυλλια, για μια στιγμή είχα την αίσθηση ότι η ίδια η τριανταφυλλιά μου μίλησε...ομως έκανα λάθος ,και τούτη τη φορά ως συνήθως..
Παρόλα αυτα.... το ξωτικό που ξεπήδησε πίσω από τον αγκαθωτό κορμό της μου προκάλεσε αρκέτα μεγάλη εντύπωση...
Ένα φοβισμένο, ή μαλλον ένα ντροπαλό "Μάλιστα..;" βγήκε από τα χείλη μου
-"Εσυ, εσύ δεν είσαι αυτός που μιλάς συνέχεια στο ιραγγεφ? και του λες του λες του λες.... δεν έχεις άλλη δουλειά , φίλε μου?"
-"Συμπάθα με αλλά το χω ανάγκη , είναι από τις λίγες καταστάσεις που νιώθω τόσο γαλήνια...τόσο γεμάτος.."
-"Δεν σε κακολογώ, δεν σε επιπληττω...αλλά να ... δεν αντέχει και αυτό ... εσείς εδω κάτω .. .. ας το ..."
-"Όχι Όχι πες μου...κάνω κάτι που δε θα 'πρεπε?"
-"Όχι φίλε μου, ....δεν κάνεις πολλά που θα έπρεπε..Ξέρεις πόσες φορές μου μιλάει για σας..που καθεστε με τις ώρες τα βραδια και του μιλάτε για τα όνειρά σας, τα προβλήματα σας "
-"σας?"
-"ναι...γενικά μιλάω...όμως συμπεριλαμβάνεσαι και συ..."
-"Προσωπικά το νιωθω τόσο κοντά τοσο οικείο...που μόνα τους ξεγλιστρουν τα λόγια..."
-"Κατι ανεφερες για λίγες καταστάσεις..Γιατί δεν τα μοιράζεσαι όταν θα βρισκεσαι σε κάποια απ αυτες????Δε στο λέω για τίποτα άλλο..αλλά το ιραγγεφ δε ,μπορεί να σας βλέπει έτσι...του ραγίζετε την καρδιά"
-"Είναι περίπλοκο μικρό μου, είναι λίγο πιο δύσκολο από το να κατανοήσεις το τι συμβαίνει τούτη την ώρα.."
[σιωπή...]
[το αεράκι μεταφέρει το άρωμα από τα τριαντάφυλλα, πλημμυρίζει τα σωθικά μου...οπως τότε..]
-"Ναι...ίσως..μπορείς όμως να κατανοήσεις το βάρος του, όταν βλέπει καποιον και να θέλει να τον βοηθήσει...και να μην μπορεί? όταν του ζητάς το χέρι και δεν μπορεί να σ απλώσει το δικό του"
-"Όχι δεν ειναι έτσι! Άδικα νιωθει έτσι....η βοήθεια που μου έχει προσφέρει είναι τεράστια!"
-"Έτσι νιωθει και αυτό , όταν του λες τις αποφάσεις σου...όταν όμως σε βλέπει να μην τς πραγματώνεις..να φταάνεις στην άκρη του γκρεμού και να μην ατενίζεις την ομορφια.."
-"...και να μην ρίχνεσαι στο κενό"
-"ίσως..."
Δε ξέρω τι το προκάλεσε...μου φάνεται ..γελοίο...κάτι ένιωσα στο πρόσωπο μου...ή όραση θόλωσε...αναλογιζομαι το τι συμβαινει... όχι τώρα..το τελευταίο ...μεγάλο χρονικό δίαστημα.. "Γιατί δεν είναι εδώ απόψε..?" ίσα που ακούστηκα..
-"Είναι ορισμένες βραδιές που δεν χρειαζεται, στο έχει πει ετσι?... είναι και άλλες όμως που απλώς δεν αντέχει την πίεση σου...που άθελα σου γεμίζεις..."
-"..και απόψε?" [η σκέψη μου έφερε ρίγος]
-"εσύ θα το κρίνεις..εσύ θα το αποφασίσεις..η νύχτα είναι μεγάλη.."
-"Δηλαδή μπορώ να αλλάξω την κατάσταση?"
-"Είτε προς το καλύτερο , είτε προς το χειρότ.."
-"...ΑΥΤΟ φοβάμαι."
-"Μα δεν μπορεις να παραμένεις αδρανής για πάντα!"
[[σιωπή ενοχής]]
-"Έχεις δίκιο"
-"Τίποτα δεν έχω...μόνο 2 συμβουλές και μια απορία.."
-"Σε ακούω.."
-"Ακου σε με Λυκε...-ετσι δε σε αποκαλεί και το ιραγγεφ;- κάνε κάτι οτιδήποτε..αλλά σε παρακαλώ μην απογοητεύσεις το ιραγγεφ.... του χεις προκαλέσει παραξενα συναισθηματα..
-"όποιος μ αγαπά πληγωνεται...."
-"Κάνεις λάθος...ή τουλάχιστον μπορεις ν το διορθώσεις..."
-"...Σ ευχαριστω καλο μου...θα το θυμαμαι..
....................και η...απορία?"
-"Απλώς είδα αυτές τις πανέμορφες τριανταφυλλιές εδω και μου έκανε εντυπωση...αλλά μου εξήγησαν όσο είχες απορροφηθεί απο τον αστεριμό του Λύκου..."
-"Παράξενο εε? και γω νομιζα οτι ειναι ορατος μονο το καλοκαιρι...τι...σύμπτωση..."
-"αλήθεια?το πιστεύεις?"
-"Ποιο?"
-"Το τελυταιο....τη σύμπτωση.."
-"Όχι..κατηγορηματικά όχι...."
-"Τότε?"
-"Μην το ψάχνεις...το ίδιο περίπλοκο με τον ότι αφιερώνω τόσο στον ουρανό..."
-"Όχι...τόσο απλό εννοείς Τελοσπάντων..καλά κάνεις "
-Τι εννοείς?
-Για τις τριανταφυλλιές...
-Δηλαδη?
-Να το ότι τους έχεις δώσει αλλη σημασία...
-Ω ναι... ισως να στο ειπαν...αλλα αποψη μου..ότι καλύτερα τα πρόσωπα που νιώθεις κοντά σου να τα έχεις δίπλα σου ακόμη και όταν αυτά δεν είναι δίπλα σου βρίσκοντας ότι πιο κοντινο σε αυτα υπαρχει...αν υπάρχει..
-Και..?
-Ε να...προσπαθω να μαζεψω οσα περισσοτερα μπορω ωστε να ........
-...
-ας το...η δεύτερη συμβουλή??
-Χμ ..να μην κόψεις ποτέ τα αγκάθια μια τριανταφυλλιάς...Βρες τροπο να σφιχταγκαλιάσεις το κλωνάρι..και να μην τρυπηθείς...οταν το κανεις...μην τ αφησεις..δε θα ματωσει..ουτε το χερι σου ουτε τα αγκαθια...
[σχεδον ψιθυριστα]-Αν κόψεις τ αγκάθια της...της παίρνεις την προστασία ...και στόχος δεν είναι να τν κανεις εξαρτημένη στην γροθια σου...αλλα εσύ να είσαι εξαρτημένος από τα αγκάθια της...
-Ακριβως ανόητε μου φίλε....Μα να κοντοζυγωνει η αυγή...θα επανέλθω..
Γεια σου Αδάμ..
-Εεει...για μια στιγμη... που πας ?Στάσου που ξέρεις αυτό το όνομα?
-Καλά να είσαι!
-Εστω....Έλεδγουεν!!!
[...]
-Μα τι, πως?
-Καλα να είσαι Ελεδγουεν..οπως ακουσες..!!


[βηματα..

ύστερα..


τίποτα]