..Σκέψεις διπλα απο ενα κινούμενο παραθυρο..

Το αυτοκίνητο τρέχει
[Ειναι ωραιο να κοιτας
να κοιτας προσεκτικα τη
βοηθητικη γραμμη
αυτή τξ λευκη αλλοτε απαλη αλλοτε εντονοτερη ευθεια
τόσο προσαρμοσιμη
τοσο ευαλωτη]

Θαρρείς πως η συνέχεια της
ειναι καταπληκτικη ειναι αλανθαστη
οτι αυτη η γραμμη που "βλέπεις"
ειναι κατι .. ενιαίο.


Το αυτοκίνητο κόβει τα χυτητα

[Διακρίνεις ,πλεον, οτι αυτο
αποτελεουσε μια αυταπάτη
ενα ψεμα/]
Στην πραγματικοτητα
αποτελειται απο τοσα
μπαλώματα και
"στραβενωσεις"
παλιων και νεων (απο)τυπωμάτων

>>Μια πινακιδα γραφει "ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΓΡΙΑ ΖΩΑ"

Την επόμενη στιγμή κατι
κειτεται πανω στην λευκη γραμμή

δεν διακρινεται καλα,
Ισως ομωςς ειναι καποιο...

μοναχικο ζώο..


Παρακάτω ξεραμενα, βάναυσα κομμένα λουλουδια
βρίσκοντα .. εκεί

(...)

Σε ενα πλάτωμα κάνει στην ακρη το αυτοκινητο..
κατεβαινες...

*νιωθεις αναγουλα*

και


βουτάς στο κενο


χωρίς ελπίδα για τίποτα πια
χωρις ελπιδα υπαρξης καποιου τοσο ενιαιου
οσο της γρήγρα
κινουμενης
βοηθητικής γραμμης..