Ηταν μια φορα ενας αγροτης χοντρος και ασχημος
που ειχε ερωτευτει (φυσικα!)
μια πριγκίπισσα ξανθια και πανεμορφη . . .
Μια μέρα , πριγκιπισσα -κανεις δεν ξερει γιατι-
εδωσε ενα φιλι στον χοντρο και ασχημο αγροτη...
και, ως δια μαγειας , αυτός μεταμορφώθηκε
σ'εναν κομψο και λυγεροκορμο πριγκιπα.
(Τουλαχιστον, ετσι τον εβλεπε αυτη...)
(Τουλαχιστον,ετσι αισθανοταν αυτος...)
Χόρχε Μπουκάι
σ.115, Ιστοριες να σκεφτεις
(H ωρα ειναι.. + + +
& )
σ.115, Ιστοριες να σκεφτεις
(H ωρα ειναι.. + + +
& )
Θεατές οι αντανακλάσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήφωτίζουν το {αθέατο }
για νάναι ορατές οι {ψευδαισθήσεις}
ενός διστακτικού "Τώρα".
Τολμούν οι {λέξεις}
να σπάσουν φράγματα {σιωπής}
να εκτοξευτούν
λάβα που κυλά από ξεχασμένους κρατήρες
για να φθάσει
ως την άμπωτη του {ονείρου.}
ααχ βρε λυκε παντα ειχες ενα προβλημα με το χρονο..(?)χιχι
:)