Ούτε το {φόβο}, ούτε την {ελπίδα} περιμένει
ένα ζώο καθώς πεθαίνει.
Ο άνθρωπος το τέλος πλησιάζει
πάντα φοβάται και {πάντα} ελπίζει
Πολλές φορές έχει πεθάνει
φορές πολλές {ξανά έχει ανθίσει}.
Μα του μεγάλου ανθρώπου η περηφάνεια
τον χλευασμό της μεγάλο ορθώνει
Όταν σε αγνώστους μπροστά γεμάτους φόνο
{η τελευταία ανάσα} του παγώνει.
Τον θάνατο γνωρίζει μέχρι τα κόκαλά του,
ο άνθρωπος {δημιουργός είναι του θανάτου}.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου