Yπάρχουν νύχτες
που οι λύκοι είναι σιωπηλοί
και μόνο το φεγγάρι
ουρλιάζει.
που οι λύκοι είναι σιωπηλοί
και μόνο το φεγγάρι
ουρλιάζει.
So it goes...
Κυριακή 11 Ιουλίου 2010
Φρήντριχ Νίτσε - Βενετία
Σ ένα {γεφύρι} στεκόμουν
Δεν πάει πολύς καιρός ήταν η {νύχτα} μελιχρή.
Από μακριά ένα τραγούδι ερχόταν:
Σαν σταγόνα πλήθαινε απο χρυσάφι
Πάνω στου νερού την τρεμάμενη όψη.Γόνδολες,
Φώτα και μουσικές, μεθσμ΄να, έπλεαν στ {λυκόφως.
Έγχορδο όργανο, η {ψυχή} μου,
Από αθέατη δύναμη δονούμενη, {εντός μου} τραγουδούσε,
Κάποιο τραγούδι γόνδολας [ριγωντας κρυφά
Από πολύχρωμη ευτυχία].
-Την άκουγε , άραγε, κανείς;
Ετικέτες
ποίηση,
Φρήντριχ Νίτσε
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου