Yπάρχουν νύχτες
που οι λύκοι είναι σιωπηλοί
και μόνο το φεγγάρι
ουρλιάζει.
So it goes...

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

Φρήντριχ Νίτσε - Βενετία


Σ ένα {γεφύρι} στεκόμουν
Δεν πάει πολύς καιρός ήταν η {νύχτα} μελιχρή.
Από μακριά ένα τραγούδι ερχόταν:
Σαν σταγόνα πλήθαινε απο χρυσάφι
Πάνω στου νερού την τρεμάμενη όψη.Γόνδολες,
Φώτα και μουσικές, μεθσμ΄να, έπλεαν στ {λυκόφως.

Έγχορδο όργανο, η {ψυχή} μου,
Από αθέατη δύναμη δονούμενη, {εντός μου} τραγουδούσε,
Κάποιο τραγούδι γόνδολας [ριγωντας κρυφά
Από πολύχρωμη ευτυχία].
-Την άκουγε , άραγε, κανείς;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου