Παύλος Παυλίδης - To ποδήλατο

Σ' είδα μια μέρα να περνάς το δρόμο μες στην πόλη
δίπλα στη {στάση} παγωμένοι περιμέναν όλοι
βάδιζα άσκοπα χωρίς να ξέρω που πηγαίνω
σαν κάποιος άνθρωπος που {ο κόσμος θεωρεί χαμένο}

Σ' είδα {τυχαία} να περνάς με το {ποδήλατο} σου
κοίταζες λες κι ο κόσμος φτιάχτηκε για να ειν' δικός σου
αφού τα βλέμματα σκοτώνουν κι έχω πια πεθάνει
μοιάζει ο Παράδεισος με δρόμο που σε σένα φτάνει

Μοιάζεις σα να 'ρθες από κάποιο {ουρανό} του νότου
σαν κάποιος {άγγελος} που έψαχνε το διάβολο του
Κι αφού ακόμα και ένας άγγελος λυπάται μόνος
μπορεί γι’ αυτό να σ’ έχει φέρει εδώ μπροστά μου ο δρόμος.

Σ' είδα μια μέρα να περνάς με το ποδήλατο σου
κοίταζες λες κι ο κόσμος φτιάχτηκε για να ειν' δικός σου.......