Να χα τα ουράνια, τα μεταξένια,
από χρυσό κι ασήμι φως τα χιλιοκεντημένα,
και τα γαλάζια, τ' ανοιχτά και τα σκοτεινιασμένα,
με νύχτα, φως και με λυκόφως τα βαμμένα,
και να τα 'στρωνα κάτω απο τα πε΄λματά σου:
μα, είμαι φτωχός, αλλο δεν εχω απο τα όνειρά μου
για να διαβαίνεις τα στρωσα κάτω απο τα πέλματα σου
Πάτα απαλά, καλή μου , γιατί πατάς στα ονειρά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου