Yπάρχουν νύχτες
που οι λύκοι είναι σιωπηλοί
και μόνο το φεγγάρι
ουρλιάζει.
So it goes...

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Τάσος Λειβαδίτης - Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.

Κάθε κραυγή σου θα ' ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.

Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς .
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια!

2 σχόλια:

  1. "έτσι και σταματήσεις
    για μια στιγμή να ονειρευτείς .
    εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
    θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές"
    Και ομως καποιοι σκοτωνουν τα ονειρα μας,και μαζι με αυτα και τις ελπιδες για εναν καλυτερο κοσμο..Μπραβο σου για την αναρτηση σου αυτη και για την επιλογη σου..Ο Τασος Λειβαδιτης ειναι απο τους αγαπημενους μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Φοβάμαι
    τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
    έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
    και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
    βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
    «Δώστε τη χούντα στο λαό».
    Φοβάμαι τους ανθρώπους
    που με καταλερωμένη τη φωλιά
    πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
    Φοβάμαι τους ανθρώπους
    που σου 'κλειναν την πόρτα
    μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
    και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
    να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
    Φοβάμαι τους ανθρώπους
    που γέμιζαν τις ταβέρνες
    και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
    κάθε βράδυ
    και τώρα τα ξανασπάζουν
    όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
    και έχουν και «απόψεις».
    Φοβάμαι τους ανθρώπους
    που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
    και τώρα σε λοιδορούν
    γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
    Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
    Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο"

    Θα πρέπει να κοιτάξουμε, και να δούμε μεσα μας, γιατί να χαθούν τόσα ονειρα , γιατί
    να μας γεμίζουνε με στάχτη στα ματια με τα Δικά μας αποκαίδια;;
    Και μόλις ο Λαός καταλαβει , συνειδητοποιήσει, το σίγουρο είναι ότι δε θα το αφήσει έτσι...

    Όμως με φοβίζει, η νοοτροπία ,αν θες ,που εχει καλλιεργηθεί κυρίως στους νέους , στους περισσότερους τουλάχιστον:
    Ως παραδείγματα μπορώ να σου φέρω απόψεις , για το τι εστι "συμβούλιο τάξης" για τους περισσότερους ... ή πιο πρόσφατο παράδειγμα, η στάση στη γιορτή Γιαα το Πολυτεχνείο, πάντως θα ήθελα να πιστεύω ότι όλοι αργα ή γρήγορα θα συνειδητοποιησουν ... θέλω να πιστεύω..
    Η ιστορία εχει δείξει , ότι εκεί που δεν το περιμένεις ..
    "Την ρωμιοσύνη μη την κλαις-εκεί που πάει να σκύψει
    Να τη πετιέται από'ξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει
    και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου"
    όμως με φοβίζουμε.. με φοβίζει η πραότητα-μεχρι πρότινος τουλαχιστον- που έβλεπε ο Έλληνας τα πράγματα....
    Ίδωμεν... !

    ΑπάντησηΔιαγραφή