Μέσα μου ο αέρας που φυσά
δε λέει να ημερέψει
Μου ξεσηκώνει την καρδιά
και μου σκορπάει τη σκέψη
Σα σπίθα από πυρκαγιά
στα ύψη μ' ανεβάζει
Κι έξω απ' του κόσμου τ' όνειρο
με μια σπρωξιά με βγάζει
Με στροβιλίζει σα φτερό
στο πουθενά σε μια άκρη
Κι ύστερα μες στα μάτια σου
με ακουμπάει σα δάκρυ
Με πάει ψηλά στον ουρανό
μου λέει τώρα γκρεμίσου
Κι εγώ σαν άστρο ρίχνομαι
κι ακούω την ευχή σου
Μέσα μου ο αέρας που φυσά
στιγμή δε λιγοστεύει
Μάλλον τρελά θα μ' αγαπά
γι αυτό έτσι με παιδεύει
Κι όταν του λέω πια δεν μπορώ
κόπασε να ησυχάσω
Μου λέει όσο ζεις εγώ θα ζω
κι άντε να σε χορτάσω
Αφιερωμένο....
Και να θυμάσαι αγαπητή, Today is Another Day!!!
ΥΓ: Δεν πειράζει που δε σου ‘ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα
"παρατηρω τον εαυτό μου
ΑπάντησηΔιαγραφήπαγιδευμενο ζωο
στα φυλλωματα της σιωπής
θρυμματισμενες σκεψεις
ενας κοκκινολεμης περιεργαζεται
διορατικα τον ουρανο
και φτερουγιζει ανεμελος
ο ανεμος εδιωξε τα συγνεφα.
Θα εχει πανσεληνο αποψε.."
τα λογια αυτα
δεν ειναι δικα μου
(οπως και τιποτα αλλο αλλωστε)
τα βρηκα καποτε σ'ενα ταξιδι
κι ευχαριστω τον
Ανθρωπο
που τ'αφησε στο δρομο μου.
Μακαρι να τα υπεγραφε.
ΥΓ: η ζωη ειναι μικρη για να 'ναι θλιβερη//
η ζωη ειναι μεγαλη μην την κανεις καρναβαλι
Ευγνωμοσύνη.
ΑπάντησηΔιαγραφή{Ένα βλέμμα}
Κατανόηση.
Ξύπνησε πάλι σήμερα μέσα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήγια καλά ο Θεός που μοιάζει
μ'άνεμο δυνατό
κι είμαι ένα καλάμι
κι είμαι ένα δέντρο,
με τους κλώνους του έκθετους σε μια κορυφή
μου συστρέφει τα σπλάχνα.
κι είμαι ένας πρόσκαιρος
πήλινος άνθρωπος,
πόσο θ'αντεξω;
Ν.Βρεττάκος