Πρέπει να έχεις το χάος μέσα σου για να γεννήσεις ένα αστέρι που χορεύει..
Σκάω
και
(χαμο)γελάω.!
"..Βλέπω τριγύρω σκιές, είναι δικές μου και ξένες,
μπλέκουν στα πόδια μου διπλά μετανιωμένες.
Τις ξορκίζω, τις πατώ, στα περασμένα τις πετώ
με πορφύρα τις ξεπλένω, με νερό τις ξεδιψώ.
Όμως μ' αρπάνε απ' τον λαιμό και με κλειδώνουν στο χαμό
γίνομαι φόβος στο λεπτό, σαν κατάρα από εχθρό.
Τραβολογιέμαι εδώ κι εκεί μοιάζω μεγάλος, μικρός,
αλλά ευτυχώς δεν είμαι κανενός..."
Είναι όλα ζωντανά...
Μαύρο μπλε κόκκινο και λίγο πράσινο
..μην αρπαχτώ απ' τα ψέμματα και της συγνώμης τ' άρωμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου