Yπάρχουν νύχτες
που οι λύκοι είναι σιωπηλοί
και μόνο το φεγγάρι
ουρλιάζει.
So it goes...

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Με το λύχνο του άστρου στους ουρανούς εβγήκα 
Στο αγιάζι των λειμώνων, στη μόνη ακτή του κόσμου.

1 σχόλιο:

  1. Που πας ποιά θλίψη ποιό καιούμενο
    Φόρεμα είναι αυτο που σου αποσπά τη σάρκα ποια
    Μεταποιημένη αρχαία πηγή για να σε κάνει να χρησμοδοτείς
    Έτσι φύλλο το φύλλο και βότσαλο το βότσαλο
    [...]Δαγκώνοντας σα νόμισμα τη θάλασσα την ίδια που
    σου 'δωκε τη λάμψη αυτή το φώς αυτό το νόημα που γυρεύεις.


    Οδυσσέας Ελύτης (απο τη συλλογή ο Μικρός Ναυτίλος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή