"Κάθε φορά που κάτι πάει στραβά , μπορώ να επιλέξω να το παίξω θύμα ή να μάθω κάτι από την εμπειρία. Διαλέγω να μάθω"

Όλα λοιπόν τόσο απλά.
Όλα,σχεδόν, τόσο στο χέρι μας..
Ζητώ ταπεινά συγγνώμη, από τους ανθρώπους μου, που πολλές φορές διάλεξα το πρώτο.Νοτ ενιμόρ :)
Εδώ όμως είμαστε για να επανορθώσουμε,έτσι δεν είναι;

Να τζογάρουμε στο όνειρο, να είμαστε έτοιμοι για όλα.
ακόμη καιι για τη φωτιά του, που -θα- είναι εκεί έτοιμη να μας κάψει.


Σου χει τύχει να  λες την πρώτη καλημέρα, και να δέχεσαι τόσο ζεστή απάντηση που να σε κάνει να θες να φιλήσεις τον άλλο για την ειλικρίνια του;
μοναδικό συναίσθημα.

Αύριο λοιπόν 4ο μάθημα.. λες; 
Και αν όχι, δε χανόμαστε.. αν δεν αποτύχεις,λέει, δε σου δίνεται η δυνατότητα να δοκιμάσεις άλλους τρόπους προσέγγισης του θέματος, του εαυτού σου..


Αυτά προς το παρόν,με την απρόβλεπτη παραπάνω έκρηξη :D

ΥΓ: Ίσως το κύριο θέμα της ανάρτησης και το υπόλοιπο να αποτελεί υστερόγραφο, όμως η στίξη στο (ανύπαρκτο)χαρτί αποτελεί από τα σχετικότερα των σχετικών πραγμάτων...
ένα ΤΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΣΤΙΟ      ε υ χ α ρ ι σ τ ώ     στη θάλασσα(Sea). όχι όχι εκείνη που καλύπτει τη γη μας ολακερη.. άλλα κάποιο άνθρωπο που είναι εξίσου απέραντος, βαθύς,με τόση ομορφιά. έναν άνθρωπο που ,όπως και τη θάλασσα, δε τη γνωρίζω, παρά ελάχιστα, όμως να μου είναι τόσο οικείος..




Σας αφήνω με μια επιθυμία :

 "Θέλω τον κόσμο του δίνεις και παίρνεις

κι εσύ συγκάτοικε εκεί μέσα να ομορφαίνεις,

που θα χωρά τα λάθη μας κι απο το λόγισμα

όλοι να αφήνουμε κάτι...πριν απ' το χώρισμα...."