Οι ελέυθεροι κι ωραίοι ζουν σε κάποιες φυλακές
μες τα τείχη που ‘χει χτίσει ο καθένας
για να ζήσει τις μεγάλες του στιγμές..
Ο καθένας και μια φυλακή ο καθένας και γύρω του αναχώματα λες και πρέπει να φυλάξει τόσο καλά το είναι του ώστε να μην το φτάσει ποτέ κανείς, ούτε ίσως ο ίδιος..
Πάντα γελαστοί θα μείνουμε όμως, συνάμα πάντα γελασμένοι, για το ποιο ξε-γελάσαμε, ποιον πείσαμε, ποιον αγαπήσαμε ή και ποιόν πίσω αφήσαμε..
Κρασί το παλιό, ξες, το καλό,
και ας βρέχει και ας βροντά Εκείνος, τι θα μου Κάνει;
Τι θα Κάνει σε σένα;;
Στόν καθένα;;
“για όσα βιώνουμε δεν φταίνε τα ίδια τα γεγονότα, αλλά ο τρόπος που εμείς τα αντιμετωπίζουμε” ο στωικός μας φίλος (Επίκτητος) είπε, έγραψε και έμεινε..
Το ξημέρωμα μπορεί να αργεί , τα όνειρα όμως είναι εκεί, και φεύγουν.. ή μάλλον παίρνουμε ένα γαμημένο πυροσβεστήρα και τα σβήνουμε
"έρχονται μες στα σκοτάδια σαν τους λωποδύτες
παίζουν και πονούν και μας τραγουδούν
τα κιτάπια τους που δεν τα πιάνει ο νους"
Ξημέρωμα καλό σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου