Ερίκ-Εμανουέλ Σμιτ - Όταν ήμουν έργο τέχνης {απσπάσματα}

ΩΨΑΩ

"Για να πιστέψω πως η ζωή είναι ωραία.

Να πάψω να σκέφτομαι τον εαυτό μου."

*

"Γιατι είχατε τόσο μικρή ιδέα για τον εαυτό σας?" με ρώτησε.

"Δεν ηταν ιδέα, ήταν πραγματικότητα: δεν έμοιαζα σε τίποτε."

"Ίσως να μοιάζατε στον εαυτό σας "

*

"Χάος.
Δεν ξέρω που βρίσκομαι.
Καμιά φορά
στο κρεβάτι μου αλλα
δεν κρατάει για πολύ. "

*

"Τα φαινόμενα ειναι αυτα που ειναι αγαπητέ μου αδελφε.
Επιπεδα.
Μουγκα.
Οφειλουν να δειχνουν μονο τν επιφανεια. Τα φαινομενα δεν εκφράζουν τιποτα.
Ανηκουν στους αλλους, κι εκείνει μονο ετσι τα αανεχονται."

*

"Ανίκανος να κανω την εισοδο μου στη ζωη

και αναξιος να βρω την εξοδο.."

*

" Η ασχημια ειναι μια ευλογια

που ελκει την εξαιρεση

και μπορρει να μεταμορφώσει

μια ζωη σε θαυμαστο πεπρωμενο"

*

"Μονο γι αυτο αξιζεινα ζρονοτριβεις.
Για το αορατο και το απεραντο.
Γιατι να ζωγραφιζεις αντικειμενα
..με περιγραμμα??"

*

"Χρειαζεται θορυβος για να ακουσεις την σιωπη?"

*

"Συνοψιζω λοιπον, είστε
επιπεδος ,

αμορφος,

κενός

και

αποκαρδιωμένος"

*

"Κι ομως ξερω πως δεν ειμαι νεκρος.
Ξερω πως ονειρευομαι διαρκως.
Ξερω πως εξακολουθω να υπάρχω. Το προβλημα ειναι πως
έχω πάρα πολλες ζωές."