Yπάρχουν νύχτες
που οι λύκοι είναι σιωπηλοί
και μόνο το φεγγάρι
ουρλιάζει.
So it goes...

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Active Member - Πισω δε γυρναω



Κρύος ιδρώτας κυλάει ξανά στο μέτωπό μου
κι εσύ, χαμόγελό μου
με ομορφαίνεις ξανά εκεί πάνω στον καθρέφτη,

με βγάζεις ψεύτη
Προσπαθώ να σου ξεφύγω κι είναι λάθος

μα νοιώθω πιο μονάχος
και πάω εκεί μπορεί για το καλό μου,
από κοντά χαμόγελό μου.

Μην αφήνεις τα μάτια σου από μένα και άνοιξε το φως
απ' την ανάσα σου ώρα στέκομαι θαμπός
σκούπισέ με ρε βλάκα ο καθρέφτης σου μιλάει
κοιτάχτε ένα μαλάκα σα χαμένος με κοιτάει.
Εγώ φταίω ρε που τόσα χρόνια σε ομορφαίνω
και να στολίζω τη μιζέρια σου επιμένω
για να μη δείχνεις λυπημένος ο καημένος
να μοιάζεις σώνει και καλά ευτυχισμένος.
Και εσύ να ψάχνεις τώρα αν κάνεις το σωστό
και να φοβάσαι ρε αυτό είναι το ευχαριστώ
για κάθε φορά που σ' έστηνα καλά μπροστά μου
μήπως και πάρεις λέει κάτι απ' τη χαρά μου.
Ή για εκείνες τις φορές που άνοιγες ρε την καρδιά σου
και μου άφηνες όλα τα μυστικά σου
για να σου φτιάξω μια εικόνα λέει πιο ψεύτικη ακόμα
με εκείνο το χαμόγελο στο στόμα.
Που σου χάρισε ό,τι πήρες, που σου έφτιαξε καριέρα
που σε ετοίμαζε καλά για αυτή τη μέρα
μα αφού έχεις πάψει σε εμένα να κοιτάζεις
μπορεί το τέλος σου ρε βλάκα να γιορτάζεις.

Πες μου χρόνια πολλά σήμερα θλίψη μου γιορτάζω
το πικρό μου το χαμόγελο καθρέφτη τώρα αλλάζω
σκύλα ζωή σε έμαθα πια γι' αυτό γουστάρω που γερνάω
και πίσω δεν γυρνάω.

Λοιπόν καθρέφτη δε πα' να δείχνεις ό,τι θες
πάνω σου αφήνω εγώ το χθες κι όλες εκείνες τις στιγμές
που έκλεβα από άλλους για να χτίζω το όνειρό μου
τέρμα λοιπόν χαμόγελό μου.
Πάρε μαζί και τις σπουδές, και των γονιών τις συμβουλές
και την καριέρα που μου τάζαν αν τη θες
πάρε διπλώματα πολλά πάρε και χρόνια υπομονής
πάρε το κύρος που θα είχα να χαρείς.
Αυτή τη μέρα αν μ' ακούς, λοιπόν, γιορτάζω
και την εικόνα που μου έφτιαχνες αλλάζω
δε κοιτάω δε ζητάω ό,τι πίσω έχω αφήσει εκεί
μοιάζει με βρώμικο ξεκλείδωτο κελί.
που δεν έσπρωξα την πόρτα τόσα χρόνια για να βγω
φοβόμουν ν' αντικρίσω το χαμένο μου καιρό
τώρα έχω μάθει, θα κάνω λάθη
θα σου χαρίσω τα σωστά και όσα είχα πάθη
Κι από όσα ακούσανε τα αυτιά μου κι όσα θάφτηκαν στο χρόνο
την τελευταία εικόνα εγώ κρατάω μόνο
περίσσια τώρα η αντοχή μπορώ και την κερνάω
Και πίσω δε γυρνάω.

Πες μου χρόνια πολλά σήμερα θλίψη μου γιορτάζω
το πικρό μου το χαμόγελο καθρέφτη τώρα αλλάζω
ΣΚΥΛΑ ΖΩΗ ΣΕ ΜΑΘΑ ΠΙΑ γι' αυτό γουστάρω που γερνάω
και πίσω δεν γυρνάω.

5 σχόλια:

  1. τα παγούρια πάνω απ' τη δίψα μας τ' αρπάζουμε και τα πίνουμε-αυτό είναι η ζωή κι αυτό κάνε.

    η αιώνια δίψα είναι μαρτύριο.
    φρόντισε -για να συμφωνείς και με την προηγούμενη ανάρτηση-να ξεδιψάς, λύκε:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ..

    Και να σου πω , δεν έχω φροντίσει να "σβήσω" την δίψα μου , όχι όσο θα μπορουσα τουλάχιστον... όμως
    ΠΟΤΕ δεν ειναι αργα:)


    Αν και το κομμάτι,δεν θα το συνδυάζα έτσι , απλά με εκφράζει από πολλές αποψεις και σε πολλά σημεία υπάρχουν τοσο Αληθινα πραγματα, καταστάσεις...

    Να είσαι καλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "πάντα, ΠΑΝΤΑ, θα' ναι αργά
    δεύτερη ζωή δεν έχει".

    και συ να' σαι καλά,

    απ' τη χώρα του αργά:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. (Μεταξύ μας , μη μου το πεις όμωςς, το ξέρω... απλά θα πρέπει κάπως να μην νιώθω συνεχεια , απαίσια,να μην νιωθω συνεχως άβολα σε αυτήν την μετριότητα, και το κακό είναι ότι δύσκολατα καταφέρνω, να με ξεγελάσω......
    Δευτερη ζωή δεν έχει...

    Αλλα δυστυχώς , ακόμη ψάχνω την %##@μενη την πρώτη.....................
    Και απελπιζομαι...




    Adios

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. άσε την πρώτη....δεν υπάρχει, πάμε γι' άλλα!!!

    ( ή και για την κόλαση, έχει κάποια σημασία;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή