Yπάρχουν νύχτες
που οι λύκοι είναι σιωπηλοί
και μόνο το φεγγάρι
ουρλιάζει.
So it goes...

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Τι είναι αγάπη;
Δεν είναι συμπόνοια μήτε καλοσύνη.
Στη συμπόνοια είναι δύο, αυτός που πονά κι αυτός που συμπονάει.
Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένα.
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα.
Δεν ξεχωρίζουν.
Το εγώ και εσύ αφανίζονται.
Αγαπώ θα πει ΧΑΝΟΜΑΙ.

5 σχόλια:

  1. la petite princesse de l obscurite et des erreurs11 Σεπτεμβρίου 2010 στις 4:59 μ.μ.

    Καμια φορα ανοιγει η πορτα σιγα σιγα
    και μπαινεις. Φορας ασπρο κατασπρο
    κουστουμι και λινα παπουτσια.Σκυ
    βεις βαζεις στοργικα στη χουφτα μου
    72 φραγκα και φευγεις. Εχω μεινει στη θεση
    που μ αφησες για να με ξαναβρεις
    Ομως πρεπει να εχει περασει πολυς καιρος
    γιατι τα νυχια μου μακρυναν και οι φιλοι με φοβουνται
    Καθε μερα μαγειρευω πατατες εχω χασει τη
    φαντασια μου και οταν ακουω "Κατερινα"
    τρομαζω. Νομιζω πως πρεπει να καταδωσω
    καποιον.
    Εχω φυλαξει κατι αποκομματα με καποιον
    που λεγανε πως εισαι εσυ. Ξερω πως λενε
    ψεματα οι εφημεριδες , γιατι γραψανε πως σου ριξανε
    στα ποδια.


    Ξερω πως ποτε δε σημαδευουνε στα ποδια.
    Στο μυαλο ειναι ο Στοχος,
    το νου σου ε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πάντα ρίχνουν στο κεφάλι...
    αν είσαι τυχερός θα το έχεις αδειάσει πιο πριν και θα υπάρχουν άνθρωποι που γευτήκανε τα μυστικά του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. στην πριγκήπισσα που ανάρτησε Γώγου.

    μπράβο για το κεντράρισμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πάντα ρίχνουν στο κεφάλι, σύμφωνοι...

    Αλλά πετυχαίνουν πάντα;

    Δεν το νομίζω, ίσως είναι μια ψευδαίσθηση, αλλά στον κόσμο μου, μπορείς να το αποφύγεις..
    αυτό τουλάχιστον.


    Καλημέρα σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή