Yπάρχουν νύχτες που οι λύκοι είναι σιωπηλοί και μόνο το φεγγάρι ουρλιάζει.
So it goes...
Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010
Μη σηκωθείς να κοιτάξεις απ' το παράθυρο. Προς τι μιά κίνηση αφού γνωρίζουμε; Μονάχα για να ρυτιδώσεις την ασάλευτη ώρα και να σωπάσει επιτέλους η σιωπή;
Η σιωπή φωνάζει πιό βαθιά η σιωπή προδίδει τα λόγια μας.
Το βράδυ, τα δέντρα, είναι συλλογισμένα. Το ίδιο κ' οι πέτρες. Το ίδιο κ' οι φωνές. Είναι σα να γυρνούν στο σπίτι τους και να κλειδώνουν πίσω τους την πόρτα. Πίσω απ' την πόρτα μένει μια ολόγυμνη γυναίκα μπροστά στο μεγάλο καθρέφτη.
Το ξέρεις και χαμογελάς. Δε βλέπεις τίποτα. Μες στο τραγούδι ίσως και να την εύρισκες. Μα έτσι να κάνεις για να τραγουδήσεις τα χείλη χάνουνε το σχήμα του χαμόγελου.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα [Γ' Τόμος] (1978)
Γιάννης Ρίτσος, Ασκήσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ανέκφραστο
Το βράδυ, τα δέντρα, είναι συλλογισμένα. Το ίδιο κ' οι πέτρες.
Το ίδιο κ' οι φωνές. Είναι σα να γυρνούν στο σπίτι τους
και να κλειδώνουν πίσω τους την πόρτα. Πίσω απ' την πόρτα
μένει μια ολόγυμνη γυναίκα μπροστά στο μεγάλο καθρέφτη.
Το ξέρεις και χαμογελάς. Δε βλέπεις τίποτα. Μες στο τραγούδι
ίσως και να την εύρισκες. Μα έτσι να κάνεις για να τραγουδήσεις
τα χείλη χάνουνε το σχήμα του χαμόγελου.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα [Γ' Τόμος] (1978)