Είδα στο ξέφωτο έναν Λύκο

Περπατώ...
Δεν είμαι μόνος
ή
μήπως όχι;;
Ο ουρανός γεμάτος μαύρες
κατάμαυρες σκιες

"Απόψε, και αύριο θα βρέχει"
"Ναι σωστα,.."

Δεν είμαι μονος

Ξάφνου κάπου ανάμεσα στις
τόσο, κατα τα αλλα, κοντινές συνομιλίες
-ναι ίσως παιρνω και γω μερος-
κάτι πλησιάζει..

..οχι, οχι τα φωτα των αυτοκινήτων
,κάτι απο τις σκιές..

"Ήθελες όλα να τ' αλλάξεις,
μα πριν προλάβεις να φωνάξεις
κάποιοι σου γνέφανε."

Και συλλογιέμαι..
πριν απο 11 χρονια, το δώρο του ξαδέρφου μου
... "Θάλασσα στη Σκάλα" ..
όμως οι στιχοι τόσο βαθια χαραγμένοι

και ας μην ήξερα τι σημαινουν,
και ας νομίζω οτι τωρα καταλαβαινω καλύτερα
και ας πέρασαν 11 χρονια

¨Ω ναι, σίγουρα, να ξεκινήσεις"





---------------------

Άνοιξη μπαίνει μεσημέρι
και ένα ήλιος που σε ξέρει
παίζει στις πλάτες σου.
Βγάζεις καρέκλα στο μπαλκόνι,
ούτε ο Θεός δε σε γλιτώνει
απ' τις απάτες σου.

Πουλάς στον πάγκο τα όνειρά,
τα ορφανά ξανθά μωρά σου
να μη σου μείνουνε.
Τους λες «απόψε θα πεθάνω»
Και όλοι κάτι παραπάνω
στο τέλος δίνουνε.

Ένα τσιγάρο σε ρουφάει
και ως το τέλος θα σε πάει
Εδώ τρελαίνονται.
Ρίξε στη πόλη τη ματιά σου
Και πες μου πόσα είναι δικά σου
απ' όσα φαίνονται.

Ήθελες όλα να τ' αλλάξεις,
μα πριν προλάβεις να φωνάξεις
κάποιοι σου γνέφανε.
Τους πούλησες τον σαματά σου
Και τώρα μέτρα τα λεφτά σου
και τράβα πέθανε.