Είδα στο ξέφωτο έναν Λύκο

Στης χαράς την κορυφή έχασα γεύση και αφή
ό,τι ακουμπάω γίνεται πέτρα κι όσα είπα χίλια μέτρα.
Από οράματα και θάματα κράμα θα φτιάξω,
θα πετάξω χαμηλά και θα βουλιάξω.
Στη γαλήνη του κενού, στ' ανοιχτά νερά του νου,
πνίγομαι και κολυμπώ κι απορώ που ακόμη ζω ,
δε θα το μάθει, όμως κανείς ό,τι κι αν βρω,
δε με νοιάζει αν θα χαθώ ή θα σωθώ.

..