Yπάρχουν νύχτες
που οι λύκοι είναι σιωπηλοί
και μόνο το φεγγάρι
ουρλιάζει.
So it goes...

Τρίτη 21 Μαΐου 2013

σε είδα,

ήσουν εκεί
και ζήταγες το Τετράδιο
που δεν ήταν δικό σου,
όχι ολοκληρωτικά.

 Και ήθελες να το πάρεις τόσο πολύ πίσω
και ήθελα τόσο να το μοιραστώ_
Το τράβηξες εγωιστικά μα δεν το πήρες,
απλά το τσαλάκωσες.
Σου υποσχέθηκα.
ότι θα παραμείνω διακριτικός.
το τράβηξες. ξανά.
και σε έσπρωξα.

Η ώρα πέρασε
μα γνώμη δεν άλλαζες.
Και το λοιπόν
το τετράδιο σου πέταξα
και το τσαλάκωσα και γω,

και να φύγω πήγα.

Μα με πλησίασες
και με  φίλησες,
σε φίλησα και γω
και φιλιόμαστε.

Μέχρι που μου δάγκωσες τα χείλη
"τόσο δα δε σε πόνεσα?"
και για να μην απαντήσω,
να μην αποκριθώ για
το πόσο το τετράδιο είχε πονέσει

έφυγα. και είμαι μακρυά


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου