Yπάρχουν νύχτες
που οι λύκοι είναι σιωπηλοί
και μόνο το φεγγάρι
ουρλιάζει.
So it goes...

Κυριακή 12 Μαΐου 2013


Μίλα μου λίγο, αυτή η σιωπή με σκοτώνει...

Άλλωστε αν δεν καούμε εμείς πώς θα φωτιστεί η νύχτα;



Κατεγράφη σε μια στιγμή αδυναμίας από στις

8 σχόλια:

  1. rainmaker's phantom13 Μαΐου 2013 στις 11:52 μ.μ.

    Άραγε..Εξάλλου από τις στάχτες μας αναγεννιόμαστε=)
    Καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Unknown14 Μαΐου 2013 στις 12:18 π.μ.

      τις δικές μας ,των ονείρων μας, εν πάσει περιπτώσει, ναι.. αλλά και να μην αναγεννηθούμε , θα Φωτιστεί ο δρόμος για τους υπολοίπους. και ίσως κάποιοι τον δουν.
      και μπορεί να τον συνεχίσουν...

      Καλό σου ξημέρωμαα =]

      Διαγραφή
  2. Κρυμμένος Μονόκερως6 Ιουνίου 2013 στις 5:30 π.μ.

    ~Nαι κανε τετοια τωρα λυκακι μου..
    +εχω ξεμεινει κι απο τσιγαρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κρυμμένος Μονόκερως9 Ιουνίου 2013 στις 2:32 π.μ.

    Χτυπας αρτηρια ψυχης με αυτα που γραφεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Unknown9 Ιουνίου 2013 στις 11:06 π.μ.

      έχω δουλέψει στη εθελοντική αιμοδοσία , γι αυτόό.. ^^

      Καλή σου μέρα μονοκεερεεε μου :))

      Διαγραφή
  4. Clementine 30 Αυγούστου 2013 στις 10:19 μ.μ.

    ''Μ' αρέσει να βλέπω τα μάτια σου να καίγονται σαν θα πέφτει η νύχτα '' !!
    Ωραία ανάρτηση , και ωραίος συνδιασμός εικόνας~ στίχων :) !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)