..Αυτό το άψυχο χαρτί, το ψυχρό αντίγραφο θα ήταν ο μοναδικός τρόπος να την πάρει μαζί του.
Εκεινη την στιγμή ,όμως, καθως ακούμπησε την πλάτη του στη δερμάτινη καρέκλα της βιβλιοθήκης, το ένιωσε. Αυτή τη ζεστή αύρα στον αυχένα του.
Εκείνη.
Το να βρισκεται τ΄οσο κοντα τού προκαλούσε τν πιο παράξενη αίσθηση, όπως το κύμα ζέστης που βγαίνει όταν ένα κούτσουρο γίνει {στάχτη}. Το ήξερε χωρίς να χρειαστεί να γγυρίσει: ήταν εκεί. Σκέπασε το είδωλό της με τα χαρτιά που κρατούσε , αλλά δεν μπορούσε να της ξεφύγει.
(..)
Εκείνη πίστευε ακόμη ότι η ελξη που ένωθε γι αυτόν ήταν αθώα, ότι οι συχνές συναντήσεις τους στο περίπτερο ήταν.. απλώς {συμπτώσεις}. Πόσο αφελής ήταν! Δε θα της έλεγε ομως ποτε την αληθεια- το μυστικό ήταν δικο του και θα υπέφερε μονος.
(..)
"Αν νοιάζομαι για σένα", επανέλαβε, σαν να μιλούσε μόνς τ σχεδόν. " Εγώ.. εγώ σε.."
"Μη!"
"Πρέπει να σ' το πω. Σε..
.
.
.
~~
Θα μπορούσα να γράφω όλη μέρα.... αλλά απλά ...δεν θα διαφοροποιούσε τα πραγματα και πολύ... (A)
Πολύ όμορφο μοιάζει, αν και έπεσε τυχαίως στην αντίληψη μου...lalala
CESARE PAVESE
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΡΩΤΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΙ ΕΣΥ
Έρωτας είσαι κι εσύ.
Από αίμα είσαι και χώμα
όπως και οι άλλοι.
Περπατάς
σαν να μη λες ν’ αφήσεις
του σπιτιού σου την πόρτα.
Σάμπως να περιμένεις,
να μη βλέπεις.
Χώμα είσαι
που πονεί και σωπαίνει.
Σκιρτάς και κουράζεσαι
και όλο μιλάς – περπατάς
και αναμένεις.
Ο έρωτας
είναι αίμα σου – αυτό μόνο.
YΓ: Πότε?
-Όταν εσύ, κοιτάζοντάς με μέσα στο μηδέν
επινόησες την πρώτη λέξη.
Πού?
- Σ'έναν κόσμο...
ΥΓ2: Γιατι?
:-
ΥΓ: σε ποιον πανέμορφο κόσμο γυρνάω, απάντησέ μου…
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ2: Γιατί είμαι βλάκας να ρωτάς γιατί... pp
*