Yπάρχουν νύχτες
που οι λύκοι είναι σιωπηλοί
και μόνο το φεγγάρι
ουρλιάζει.
So it goes...

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Ζηλεύει Η Νύχτα - Αλκίνοος Ιωαννίδης






Αφιερωμένο....εκεί

1 σχόλιο:

  1. Εσύ ξανθέ άγγελε του δειλινού
    τώρα, καθώς ο ήλιος γέρνει στα βουνά,
    άναψε του έρωτα τη λαμπερή σου δάδα
    φόρεσε τ’ αχτινοβόλο στέμμα σου
    και χαμογέλασε πάνω απ΄ την εσπερινή μας κλίνη!
    Στους έρωτές μας χαμογέλασε, κι όπως θα σέρνεις
    τ’ ουρανού τις γαλαζόχρωμες κουρτίνες
    σκόρπισε τις ασημένιες δροσοσταλίδες σου
    σε κάθε λούλουδο που τα γυμνά ματάκια του
    σφαλίζει στην πιο κατάλληλη του ύπνου ώρα.
    Επέτρεψε στον δυτικό σου άνεμο πάνω απ’ τη λίμνη
    ν’ αποκοιμηθεί, μίλησε χαμηλόφωνα
    με τα λαμπρά σου μάτια
    κι απόπλυνε το σούρουπο μ’ ασήμι. Γρήγορα,
    πολύ γρήγορα, φεύγεις απο κοντά μας.
    Ο λύκος τότε ουρλιάζει με μανία
    και το λιοντάρι αγριοκοιτάζει
    μέσα απ’ το σκοτεινιασμένο δάσος:
    το τρίχωμα των κοπαδιών μας εσκεπάστηκε
    απ’ την ιερή σου δρόσο: προστάτεψέ τα με τη χάρη σου.


    ΥΓ:

    ΑπάντησηΔιαγραφή