Αναρωτιέται το μυαλό και την καρδιά ρωτάει
πώς γίνεται και η ζωή το όνειρο απατάει
Χιόνιζε κάποτε παλιά, πάντα στα παραμύθια
μα γλίστρησε απ' τα χέρια μας και χάθηκε η αλήθεια
Και επειδή μου χει έρθει μια παράξενη διάθεση:
Τι κι αν δεν είναι ο κόσμος ότι ονειρεύτηκες
τι κι αν σε ντύνει πάντα με ελπίδες ψεύτικες
η νύχτα απόψε μοιάζει να είναι φίλη σου
κόκκινο το φεγγάρι βάλτο στα χείλη σου......
*κάτι που πάντα βρίσκεται σε αίωνια εναλλαγή...... : )
Κοίτα.. αν το πάρουμε με την ώρα, τότε εσύ παρακολουθείς εμένα! :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν πάλι δεν είχες ιδέα, τότε δεν μιλάμε για παρακολούθηση. Μιλάμε για ταύτιση! :)
Καλή σου μέρα..
Αναρωτιέμαι πια κι εγώ κι εσένανε ρωτάω
ΑπάντησηΔιαγραφήνύχτες πώς ξελογιάζομαι, στ' όνειρο σεργιανάω
Νόμιζα πως στο πουθενά φωλιάζει η αλήθεια
μα χιόνισε, κι αρχίσαμε ξανά τα παραμύθια.
..πράγματι ειναι υπηνεμα εδώ.
(και κοιτάς τ'αστέρια που ολο πέφτουν
σα β ρ ο χ ή ...)
Και αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο η ώρα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο αλήθεια λέει για το αν το τωρα είναι πριν
και το πριν μετά και το μετά,πουθενά;;
..Ας μιλήσουμε λοιπόν (:
Καλό σου ξημέρωμα!
---
(ναι αλλά αυτός ο καιρός δε με βοηθάει ^^)
:)
Ονείρατα γλυκά
και , απόψε θα είναι , αφού εκείνο,
βρίσκεται μαζί μας , και μας ζεσταίνει,
μέσα στο κρύο, στην παγωνιά.. τοφεγγάρι ειναι εκεί για όλους... :)
η ποίηση έγινε πολύ φτωχότερη όταν ο Καββαδίας ξεκίνησε το ταξίδι του προς τ' άστρα
ΑπάντησηΔιαγραφή