Yπάρχουν νύχτες
που οι λύκοι είναι σιωπηλοί
και μόνο το φεγγάρι
ουρλιάζει.
So it goes...

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Δημήτρης Ζερβουδάκης,





Αναρωτιέται το μυαλό και την καρδιά ρωτάει
πώς γίνεται και η ζωή το όνειρο απατάει
Χιόνιζε κάποτε παλιά, πάντα στα παραμύθια
μα γλίστρησε απ' τα χέρια μας και χάθηκε η αλήθεια







Και επειδή μου χει έρθει μια παράξενη διάθεση:


Τι κι αν δεν είναι ο κόσμος ότι ονειρεύτηκες 
τι κι αν σε ντύνει πάντα με ελπίδες ψεύτικες
 η νύχτα απόψε μοιάζει να είναι φίλη σου
 κόκκινο το φεγγάρι βάλτο στα χείλη σου......









*κάτι που πάντα βρίσκεται σε αίωνια εναλλαγή...... : )

4 σχόλια:

  1. Κοίτα.. αν το πάρουμε με την ώρα, τότε εσύ παρακολουθείς εμένα! :Ρ
    Αν πάλι δεν είχες ιδέα, τότε δεν μιλάμε για παρακολούθηση. Μιλάμε για ταύτιση! :)

    Καλή σου μέρα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αναρωτιέμαι πια κι εγώ κι εσένανε ρωτάω
    νύχτες πώς ξελογιάζομαι, στ' όνειρο σεργιανάω
    Νόμιζα πως στο πουθενά φωλιάζει η αλήθεια
    μα χιόνισε, κι αρχίσαμε ξανά τα παραμύθια.



    ..πράγματι ειναι υπηνεμα εδώ.




    (και κοιτάς τ'αστέρια που ολο πέφτουν
    σα β ρ ο χ ή ...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο η ώρα;
    Πόσο αλήθεια λέει για το αν το τωρα είναι πριν
    και το πριν μετά και το μετά,πουθενά;;


    ..Ας μιλήσουμε λοιπόν (:

    Καλό σου ξημέρωμα!


    ---


    (ναι αλλά αυτός ο καιρός δε με βοηθάει ^^)
    :)





    Ονείρατα γλυκά

    και , απόψε θα είναι , αφού εκείνο,
    βρίσκεται μαζί μας , και μας ζεσταίνει,
    μέσα στο κρύο, στην παγωνιά.. τοφεγγάρι ειναι εκεί για όλους... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. η ποίηση έγινε πολύ φτωχότερη όταν ο Καββαδίας ξεκίνησε το ταξίδι του προς τ' άστρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή